اندیشه ی دل
با خودم می اندیشم
می گویم :
چه خوب بود ادم ها بدون جسم افریده میشدند
اینجوری زندگی رنگ جدیدی داشت
روح است که عاشق میشد
نه جسم خاکی
ما ادمها فکر میکنیم عاشقیم
اما دلبسته ی تن های خاکی هستیم
کااااااااااش ادمها حتی با این تن خاکی
در اندیشه ی دل بودند